چَلو

رسالت دانشجو در منظر شهیدبهشتی

امین | جمعه, ۷ تیر ۱۳۹۲، ۰۶:۳۴ ب.ظ

اول باید فهمید که واقعا جایگاه دانشجو و دانشگاه چیست؟اصلا دانشگاه چیه؟دانشجو کیه؟

شور و نشاطی که در محیط دانشجویی وجود دارد و از طرفی جوانی این قشر از اجتماع و جایگاه دانشجو در جامعه کمک می­کند تا دوران دانشجویی را یک فرصت عالی برای رسیدن به اهداف انقلاب اسلامی دانست.اگر بتوان از این ویژگی ممتاز دانشجو در جهت مناسب استفاده کرد آنگاه به خود جرات می­دهیم تا به آینده امیدوار باشیم.

سوالی که در اینجا مطرح می گردد این است که آیا سیستم این اجازه را به دانشجو می دهد یا خیر؟یعنی این امکان را دانشگاه برای دانشجو فراهم می اورد تا بتواند از ویژگی های خود در جهت مناسب استفاده کند اصلا سیستم فرسوده­ی دانشگاه که گه گاهی بی تدبیری مسئولین امر هم بر فرسودگی آن می­افزاید مجال استفاده از ظرفیت­های دانشجویی را به دانشجو می دهد؟حال استفاده مناسب آن پیشکش!!!البته این سوال به جاست اما پرداختن به آن را به زمانی دیگر موکول می کنم و همین قدر بسنده می کنم که درست است سیستم آموزشی و مدیریتی غلط دانشگاه این امکان را تا حدی از دانشجو سلب کرده است اما خود دانشجو هم بی تقصیر نیست.به عنوان مثال شما قضیه تعطیلی دانشگاه در ایام انتخابات و واکنش دانشجویان به این اقدام را در نظر بگیرید.چند درصد دانشجویان بی خیال بودند نسبت به تصمیمی که برای آنها گرفته شده بود.حالا درست یا غلط بودن تصمیم به کنار.

شهیدبهشتی در یکی از سخنرانی های خود (+)با اشاره به ویژگی ها و توانمندی­های دانشجو و همچنین جایگاه ویژه دانشجو در اجتماع به تبین برخی موارد از رسالت های وی می­پردازد؛

رسالت بر این است که دانشجو باید نقش اساسیش را در جامعه حفظ کند و همچنان خود را به عنوان یک قشر بدرد بخور اجتماع نشان دهد.

دانشجو باید همچنان انقلابی باقی بماند و فرهنگ انقلاب را بشناسد و از آن دفاع نماید.دانشجو باید به عنوان مروج این فرهنگ، خود را بشناسد و روز به روز بر تاثیرگذاریش بر جامعه بیافزاید.

دانشجو باید پیشگام باشد اما این پیشگامی نباید به گونه ای باشد که او را از توده ها جدا نماید.باید توجه داشت که هر حرکتی که قرار است انجام شود برای رسیدن به نتیجه بدون همراه کردن مردم و جامعه امکان پذیر نیست.لذا باید به این نکته دقت شود که همراه کردن جامعه با خود از ضروری ترین مقدمات هست که برای آن نیز باید برنامه ریخت.برای دانشجو نباید این حس ایجاد شود که او روشنفکر و مترقی است و بقیه امل.دانشجو باید پیش آهنگ حرکتی باشد که این حرکت گسترش دهنده حرکت مردم می باشد.

دانشجو باید حساس به دردهای جامعه باشد و وای به حال جامعه ای که گروه ممتازش تبدیل شوند به یک گروه بی درد. و باید از زمان دانشجویی شروع کرد به برنامه ریزی برای اینکه در آینده جز بی دردان نباشیم.

دانشجو باید ببیند جامعه چه می خواهد و خودش را برای ایفای یکی از نقش های این جامعه اماده کند.

دانشجو باید مسمم باشد تا خودش را بسازد که در اینده بتواند یک گوشه ای از این مملکت را آباد نماید.مسلما یادگیری تنهای دروس دانشگاهی به ما این کمک را نمی کند که بتوانیم در آینده کار مفیدی برای این نظام بکنیم و نتیجه اش می شود تخصص نداشتن قشر تحصیل کرده برای آبادانی کشور در زمینه های مختلف.از کارهای عمرانی و مهندسی گرفته تا زمینه های کاری فرهنگی اجتماعی برای رسیدن به مدینه فاضله.لذا باید به خودسازی روی آورد.

این چند بند برداشت بنده از سخنان شهید­بهشتی در خصوص رسالت دانشجو بود.اما بیایید تا ببینیم که آیا ما توانسته­ایم بعد از سه دهه از انقلاب اسلامی به این هدف­ها(بخوانید آرزوها) برسیم یا نه؟ با هم بررسی می­کنیم...

به عنوان مثال بی­دردی نسبت به جامعه را ملاحضه فرمایید.چند نفر از دانشجویان نخبه تنها به دلیل راحت طلبی و خودخواهی از کشور می روند و دیگر برنمی­گردند؟(البته وضعیت نامساعد کار و معیشت در داخل کشور و عدم برنامه ریزی مناسب برای این قشر جامعه را هم باید در نظر گرفت.یاد باید شهید منتظری بخیر که باید می بود و فرودگاه را می­بست!!!)مسلم است که اگر این گروه با گوشه ای از دردهای جامعه آشنا می­بودند و در­کنار آن امید اصلاح داشتند درصدد زیادی­شان از کشور فرار نمی­کردند و مشکلات کشور را شناسایی کرده و درصدد رفع آنها بر می­آمدند.

چقدر دردهای جامعه ما را به درد آورده است؟اصلا از دردهای جامعه خبر داریم؟خودم را عرض میکنم.چند بار در اوقات بیکاری در خوابگاه سری به جنوب شهر زده ام؟از کل تهران فقط امیرآباد را دیده ام و میدان انقلاب یکی دو باری هم شابدالعظیم رفتم.من چه آشنایم با دردهای جامعه؟جز این که هر وقت درس ها و دوری از خانواده اذیتم می کند یاد درد می افتم؟

یا به عنوان مثالی دیگر چه قدر محیط دانشجویی ما با فرهنگ انقلاب آشنایی دارد؟ یا اینکه قشر حزب اللهی دانشجو(بخوانید ساندیس خوران!) از انقلاب چه می داند؟ بنده چه قدر می توانیم از تفکر انقلابی دفاع کنم؟ از اندیشه امام چه می دانم؟چه قدر به خود زحمت داده ام تا اطلاعاتم را راجع به این قبیل مسائل افزایش دهم؟ آنچه مسلم هست این است که هنوز راه زیادی برای رسیدن به قله مانده و ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم.و برای رسیدن به آرمان نهایی این انقلاب باید برنامه ریزی کنیم تا بتوانیم در کنار خودسازی سایرین را هم با خود همراه کرده و به سمت مدینه فاضله حرکت کنیم.ان­شاءالله

نظرات  (۱)

  • علیرضا مهری
  • سلام

    اسم وبلاگت یعنی چی؟

    یاعلی

    پاسخ:
    سلام
    نوعی پرنده به تاتی میشه چَلو
    علی یارت

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی